Een transformatorzuil (ook wel trafozuil of peperbus) is feitelijk een transformatorhuisje in de vorm van een reclamezuil. Deze transformatorzuilen verschenen aan het begin van de twintigste eeuw bij de aanleg van elektriciteitsnetten in vele steden als Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Den Bosch en Delft.
De bedenker was een Duitser, Ernst Theodor Amandus Litfaß. In Duitsland (Berlijn) werden deze "Litfaßsäulen" al in 1854 gebruikt als aanplakzuil voor het laatste nieuws en reclame, maar ook om wildgroei met aanplakbiljetten tegen te gaan. De zuilen kregen later een extra functie als telefoonkabelverdeler of transformatorhuisje. In het jaar 1884 plaatste het Duitse bedrijf "der Berliner Elektrizitätswerke AG" het allereerste transformatorhuisje in een zuil. De buitenkant van de transformatorzuil werd verhuurt door het elektriciteitsbedrijf als aanplak ruimte voor affiches waarmee extra inkomsten werden gegenereerd.
Compleet gemonteerde transformatorzuil op betonnen sokkel met uitsparingen voor kabelinvoer en afgenomen omhulsel. (1-12-1914), bron: Historisch Centrum Overijssel te Zwolle.
Dolf van Rijswijk - 40 jaar Coq Utrecht (1934 - 1974)
Begin maart 2018 ontving ik van Nike van Rijswijk een serie foto's uit het fotoalbum van zijn grootvader Adolf van Rijswijk die zijn leven lang werkte voor Systeem Coq uit Utrecht.
Zijn grootvader, Adolf van Rijswijk (Dolf genoemd) is te zien op de eerste personeelsfoto van Coq. Dhr. van Rijswijk was hoofd buitenmontage,hoofd van het hoogspanningslab en hoofd eindcontrole van de schakelaars, dus een veelzijdig man. De foto's die Nike van Rijswijk stuurde komen uit een fotoalbum waar zijn opa een reis maakte naar Frankrijk en Algerije voor Coq BV in 1953. Het doel van de reis was het plaatsen van COQ installaties bij diverse elektriciteitscentrales en onderstations. Eerst ging de reis naar Frankrijk (St. Auban, Sisteron en Valenciennes) en vervolgens naar Algerije (Algiers). In hetzelfde jaar werd door Hidde Nijland de firma SA Coq-France opgericht met fabrieken te Pantin (Parijs) en Libourne (bij Bordeaux). Ik neem aan dat de installaties waaraan dhr. van Rijswijk heeft meegewerkt in Frankrijk daar ook mee te maken hebben gehad. In beschrijvingen staan namen van COQ medewerkers zoals: Van de Mars, Hogenberk, Beumer, Scherpenzeel, Buitenhuis, Willem Vroman, Forclum, v.d. Berg. Bij de foto's hebben we zoveel mogelijk de teksten vermeld zoals die stonden aangegeven achter op de foto.
OPROEP: Nike van Rijswijk wil graag de volledige namen willen weten van deze COQ medewerkers die collega’s waren van zijn opa.
Ook namen bij de foto's zijn interessant voor hem. De namen en andere opmerkingen kunnen doorgegeven worden door een bericht te plaatsen onderaan dit artikel of per mail naar: rudohermsen@hotmail.com - onder vermelding van het fotonummer. Binnenkort volgt er nog een korte beschrijving van de loopbaan van dhr. van Rijswijk bij Coq.
WO II Luchtalarm systemen gemaakt door de Heemaf /EMF Dordt
Nederland was neutraal in de Eerste Wereldoorlog en wilde dat ook zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog.Heel naïef dacht de regering dat Nederland niet bij de oorlog betrokken zou raken. Behalve in het leger had men ook weinig geïnvesteerd in beschermende maatregelen voor de burgers zoals luchtalarm, geleidelichten en schuilkelders. Ergens bij de IJssel zou ons leger tegenstand gaan bieden aan een eventuele Duitse inval zodat Hengelo direct in Duitse handen zou vallen. De Heemaf speelde daarop in en begon al ruim voor de oorlog met de bouw van (half) ondergrondse schuilplaatsen op het Heemaf complex voor het personeel maar ook voor de burgers van Hengelo. Ook hield men oefeningen met de EHBO ploeg en de bedrijfsbrandweer in samenspraak met de LBD.
Oefening met gewonden op het terrein van de Heemaf door de EHBO ploeg (1940), Bron: Historisch Centrum Overijssel te Zwolle.
Ook EMF Dordt had eigen schuilkelders gebouwd voor het personeel en de burgers. Hier zien we 3 dames van EMF Dordt bij de deur naar de schuilkelder vanwege een dreigend bombardement (1943). Bron: Archief Dordrecht.
Henk Elsenaar - bedrijfsfotograaf van de Heemaf (1949 - 1979)
De Heemaf begon als één van de eerste bedrijven in Nederland professionele reclame te voeren. Velen van ons zullen het logo van HEEMAF nog steeds herkennen. Het was dan ook een van de grootste en belangrijkste elektro-technische ondernemingen van Nederland. Bij die reclame hoorde een marketing afdeling en die had de Heemaf al vanaf het prille begin van haar oprichting in 1908. Een fotograaf van die afdeling was Henk Elsenaar. Mevrouw Suurmond-Elsenaar stuurde mij onlangs een bericht dat zij foto's van haar vader herkende op deze historische website. Henk Elsenaar werkte vanaf 1949 tot 1979 bij de Heemaf als een van de bedrijfsfotografen op de afdeling reclame. Vele foto's die we op onze website tegen komen zijn door hem of een collega bedrijfsfotograaf gemaakt. Hieronder haar verhaal.
Net op zolder een paar foto's gevonden van de tijd dat mijn vader, H.W. Elsenaar, hij de Heemaf werkte als fotograaf. Ik schreef eerder dat hij begon in 1959 maar dat moet zijn 1949. Wat ik weet van hem. Hij is in 2000 overleden, geboren 1 september 1918 in Rotterdam. Hij werd in 1949 aangenomen bij de Heemaf als fotograaf op de reclame afdeling.
Foto van Henk Elsenaar gemaakt door een collega fotograaf, tijdens zijn 25 jarig jubileum bij de Heemaf (1973).
Biografie Rento Wolter Hendrik Hofstede Crull (1863-1938)
Rento Wolter Hendrik Hofstede Crull, elektriciteitspionier, sportman en fabrikant
Rento Wolter Hendrik Hofstede Crull rond 1917. Bron: HHG
Rento Wolter Hendrik Hofstede Crull (26-11-1863, Meppel - 08-09-1938 Doetinchem). Vader: Wolter Hendrik Crull (1828-1864). Moeder: Catharina Annette Kuiper (1831-1909). Echtgenote 1 Aleida Johanna Hendrika Dikkers (1865-1928). Echtgenote 2: Elisabeth Kühm. Kinderen: 4 dochters: Johanna (1895-1945), Catharina Annetta Jacoba (1897-1989), Woltera Hendrika (1900-1966 ) Aleida Johanna Hendrika (1902-1971)
Inleiding Rento Wolter Hendrik Hofstede Crull werd geboren in 1863. Na de lagere school in de stad Groningen en een weinig succesvol verlopen HBS tijd in diezelfde stad, werkte hij enkele jaren in een fabriek in Borne. Hij pakte daarna de studie weer op. Ditmaal aan de technische hogeschool in Hannover, waar hij elektrotechniek studeerde.
In 1891 ontwikkelde hij veel activiteit voor het Amerikaanse bedrijf Thomson Houston' op de grote elektriciteitstentoonstelling in Frankfürt am Main. Direct na die tentoonstelling volgde een periode van drie jaren praktisch werken in de fabrieken van Thomson Houston en General Electric in de Verenigde Staten. Hij bezocht daar ook de Wereldtentoonstelling in Chicago van 1893.
Op 1 april 1894 begon hij in Borne een technisch bureau, dat zich aanvankelijk vooral toelegde op installatiewerk, op de handel in elektrotechnische materialen en op het stichten van openbare elektriciteitsbedrijven. In 1897 volgde zijn associatie met de werktuigbouwkundige ingenieur Willem Willink en stichtten zij samen de firma 'Hofstede Crull en Willink'.
Unieke foto's van zendstation Malabar - Cees van der Burg (1928-1943)
Fred van der Burg stuurde mij een korte e-mail en een aantal foto's met informatie over zijn vader (Cees van der Burg) die vroeger gewerkt heeft bij o.a. zendstation Malabar. Hij heeft meegewerkt aan de ontwikkeling van de lange golf zender van Ir. Dr. C.J. de Groot die tussen 1923 en 1925 de eerste radio telegrafie verbinding maakte van Indonesië met met Nederland. In die tijd een prestatie van wereldniveau. Hij was ook betrokken met de ontwikkeling van de korte golf telegrafie zender Rantja Ekek, die na 1925 furore maakte.
Cees van der Burg werkte van 1928 tot 1934 op zendstation Malabar. Van 1934 tot 1936 in Batavia als hoofd insulaire verbindingen en van 1937 tot 1943 weer in Bandoeng gedeeltelijk bij het radiolaboratorium Rantja Ekek en gedeeltelijk bij andere radio zend en -ontvangst plekken op de Bandoengse hoogvlakte. Later werd hij de baas bij de PTT. Samen met zijn broer Jan van der Burg was hij enthousiast radioamateur. Jan van der Burg heeft in het ondergrondse verzet gezeten is gepakt en onthoofd. (zie oorlogsgsravenstichting). Zelf moest hij na de capitulatie verder werken op het radiolaboratorium. In de tijd van zijn internering in Bandoeng heeft hij een radio-ontvanger gebouwd waardoor het kamphoofd op de hoogte bleef van de vorderingen van de geallieerden. Tijdens zijn verlof in 1936 bracht hij een bezoek aan Radio Kootwijk, waar in 1923 de signalen ontvangen werden van zendstation Malabar.
Project EMF Dordt - 4/8 beschrijvingen bij 779 foto's (1930-1950)
Eind 2016 kreeg ik via Henk Kolkman, vrijwilliger bij Historisch Centrum Overijssel te Zwolle een e-mail dat er nog ongeveer 2000 glas negatieven van EMF Dordt waren te vinden bij het HCO uit de jaren 1911 - 1950. Aangezien dit niet het werkgebied was van HCO bood men ze aan bij beeldbank Dordrecht, maar die hadden in eerste instantie geen belangstelling. Hij stuurde ook een legenda mee van de fotograaf, maar die was gedeeltelijk compleet. Ik mis de nummers 1 tm 756. Vanaf nummer 757 tm 1536 is elke foto kort beschreven en van datum voorzien. Jammer genoeg is dus van foto nummer 1 tm 756 geen beschrijving want deze dateren uit het prille begin van de elektromotorenfabriek. Misschien heeft iemand de legenda van de fotonummers 1 tm 756 dan hoor ik dit graag.
Tot mijn verrassing vond ik op beeldbank Dordrecht een groot deel van de 2000 glas negatieven digitaal. Dit was verdeeld in een bruin en een geel fotoalbum en m.b.v. de foto beschrijvingen kunnen we in detail aangeven wat de foto voorstelt en uit welk jaar deze komt. Een deel van de foto's uit het prille begin (fotonummer 1 tm 756) heb ik al verwerkt in de historie van EMF Dordt en ga ik de komende tijd aanvullen. De legenda die ik compleet probeer te krijgen begint bij 1 januari 1930 en betreft foto nummer 757 tm 1156. In totaal bevat dit bruine fotoboek 1210 foto's. Daarnaast is er ook nog een geel fotoboek van latere datum en die nummering loopt tot 1956. Beide fotoalbums hebben dus betrekking op de 2000 glas negatieven die bij het HCO liggen. Deel 2 zal ik t.z.t. op de website plaatsen en daarmee maak ik de historie van EMF Dordt compleet.
Ik ga hier de fotobeschrijvingen plaatsen en daaronder de bijbehorende foto's uit het digitale archief van Dordrecht. Dordrecht kan dit ook gebruiken om zijn foto's te beschrijven. Vanwege tijdgebrek heeft het enige tijd geduurd, maar ik had de foto's al genummerd.
De oorlogsdagen - Het dagelijks leven in Hengelo - dagboek van Jan Nijland (Heemaf)
Arjan Averink stuurde mij een reactie over een boek dat hij had gemaakt aan de hand van een handgeschreven dagboek van zijn opa Jan Nijland. Het interessante van dit boek is dat het zich deels afspeelt bij de Heemaf waar zijn opa als wikkelaar werkte. Jan Nijland beschrijft het dagelijkse leven tijdens de oorlogsdagen (periode 13 maart 1944 – 31 december 1944) en het is aangevuld met informatie van onze website. Het boek is in beperkte oplage uitgegeven voor familieleden, vrienden en bekenden maar Arjan wilde graag dat de digitale versie op onze website zou komen. Er is vrij weinig bekend over de oorlogstijd bij de Heemaf en dat alleen al was een aanleiding om dit zeer interessante boek direct op onze website te plaatsen.
Klik op de foto hieronder of op DEZE LINKom dit boekwerk in te zien (74 pagina's).
Tussen 1925 en 1928 leverde de combinatie Werkspoor/Heemaf zes elektrische locomotieven (nummers 3201 t/m 3206) aan het toenmalige Nederlands-Indië voor de verbinding Jakarta – Bogor en Batavia - Buitenzorg. De machines, met een vermogen van 1200 pk, hadden een maximumsnelheid van 75 km/h.
Unieke foto van de bouw van de eerste treinen voor Nederlands Indië van de serie 3201 tot 3206, bron: Stichting Old Hengelo
Op 07-11-1924 kwam het Koninklijk Instituut van Ingenieurs (spoorwegafdeling) bijeen om een proefrit te maken met de eerste in Nederland vervaardigde elektrische locomotief door de combinatie Heemaf/Werkspoor t.b.v. de "Nederlandsch Indische Staats Spoorwegen". Deze trein kreeg nummer 3201.
Onlangs kwam ik in het bezit van een groot aantal prachtige scan's uit het Heemaf archief van Historisch Centrum Overijssel. In de loop van de tijd zal ik een selectie van deze foto's op holechistorie.nl plaatsen. De foto's zijn allemaal zeer nauwkeurig beschreven en gedateerd door Jaap Tuik. In dit artikel 3 filmfragmenten van de betreffende trein.
Bron: Historisch Centrum Overijssel te Zwolle
Bron: Historisch Centrum Overijssel te Zwolle.
Enkele bekende leden van het KIVI. Geheel links directeur van de Heemaf, Ir. H.I. Keus, daarnaast een man die verdacht veel lijkt op Rento Hofstede Crull, vierde van rechts Ir. F.R. Willink (Heemaf) en geheel rechts Ir. Th. Rosskopf (directeur Smit Transformatoren).
Filmfragment van de proefrit van het KIVI bij de Heemaf fabriek met helemaal in het begin Ir. H. I Keus, directeur van de Heemaf. Later zien we ook nog een proefrit van de zesde trein die naar Nederlands Indië ging. Bron: Holec Historisch Genootschap.
Film van de Nederlands Indische Spoorwegen uit 1929 met een groot aantal treinen, waaronder ook deze elektrische trein van de Heemaf op Java.
Tijdens mijn zoektocht in het archief van Historisch Centrum Overijssel vond ik nog een aantal unieke foto's van het interieur van de treinen voor Java (nummer 3201) uit 18-04-1925. De foto's zijn allemaal beschreven door Jaap Tuik.
Bron: de Koloniale roeping (1927).
Interieur van locomotief voor de spoorwegen op Java. Zicht op omvormer en accu 's (18-04-1925)
Bron: Historisch Centrum Overijssel te Zwolle.
Bron: Historisch Centrum Overijssel te Zwolle.
Foto links: Interieur van de locomotief voor de spoorwegen op Java. Bestuurderscabine, gezien van rechts, foto rechts: Interieur van locomotief voor de spoorwegen op Java. Zicht op compartiment waarin motorkabels uitkomen.(18-04-1925). Bron: Historisch Centrum Overijssel.
Foto links: Interieur van de locomotief voor de spoorwegen op Java. Zicht op hoofdzekeringskast, foto rechts: Interieur van de locomotief voor de spoorwegen op Java. Zicht op schakelbord (18-04-1925). Bron: Historisch Centrum Overijssel.
Foto links: Interieur van de locomotief voor de spoorwegen op Java. Controller in de bestuurderskamer (open) 18-04-1925. Bron: Historisch Centrum Overijssel.
Bron: Holec Historisch Genootschap
De foto iets vergroot om de trein en ingenieurs beter te kunnen zien. bron: Holec Historisch Genootschap
Proefrit van de eerste in Nederland vervaardigde elektrische locomotief t.b.v. de Nederlandsch-Indische staats spoorwegen. De mannen voor de trein zijn van het Koninklijk Instituut voor Ingenieurs. De spoorwegafdeling. Deze opstelling op de foto is letterlijk in bovenstaande film terug te zien. Bron: De Prins (april 1925) Holec Historisch Genootschap.
1928 - Minister van Koloniën J. Ch. Koningsberger bezoekt de Heemaf. We zien het gezelschap staan bij de 6e locomotief op het proefterrein van de Heemaf. Bron: Holec Historisch Genootschap
Foto'materiaal: bron Historisch Centrum Overijssel te Zwolle met dank aan Jaap Tuik en Peter van der Most.
Met twee woorden opende de eerste Heemafpost na de Tweede wereldoorlog in december 1945 haar publicatie “BEVRIJD en ONGEBROKEN”. De twee jongste werknemers van de Heemaf gaven door middel van een signaal op maandag 16 april 1945 de gedeeltelijke hervatting van de werkzaamheden na de bevrijding. Dat waren Sientje Oude Frerik en Jochem Ooink. Daarvoor had directeur Keus het personeel toegesproken.
Heemaf kreeg veel grondstoffen uit het buitenland, vooral uit Duitsland. De bezetter eiste een deel van de productie voor het eigen land terug. Er werd een Duitse Verwalter aangesteld. Een kantoorruimte werd ingericht als observatiepost voor vliegtuigen en in andere afdelingen zaten de Feldgendarmerie en de Grüne Polizei.
In werkplaatsen werden patroonkoppen gedraaid. Maar omdat er veel relatie met Duitse bedrijven en ook werknemers met Duits bloed was, was er weinig bemoeienis van Duitse zijde. Zo kon het gebeuren dat een deel van het machine park ondergebracht werd in een steenbakkerij in Borne. Omdat Duitsland zijn eigen electroproducten had was er weinig interesse. De april-meistakingen in 1943, met stakingen o.a. in Twente ontstond in Hengelo na de bekendmaking dat oud-militairen zich moesten melden voor krijgsgevangenschap en de deportatie van Joden. De Duits bezetter reageerde met harde hand, tachtig stakers werden geëxecuteerd. En de staking eindigde op 3 mei 1943. Om de Duitsers de illusie te geven werden de ketels opgestookt met allerlei zaken, zodat er wel rook uit de schoorsteen kwam.
Na december 1942 mocht de Heemafpost niet meer gedrukt worden. Maar in 1943 werd een truc uitgehaald; het verscheen onder de naam Economisch Technisch Jaarverslag. Gelukkig lag het bedrijf ver van het station zodat er weinig schade was bij de grote bombardementen in oktober 1944. Toen werd wel Hazemeyer zwaar getroffen. Ook werd een maand eerder de schilders werkplaats bij de Heemaf vernietigd.(foto rechts). Het vijftig jarig bestaan van de Heemaf in 1944 kon niet worden gevierd, maar dat werd in juni 1945 wel ingehaald.
De kantoren van Heemaf in Rotterdam hadden zware schade geleden. Bij het bombardement van Rotterdam op 14 mei 1940 was het kantoor verwoest en bij de bevrijding van de stad Groningen in april 1945 heeft het ernstig geleden.
In 1942 werd de duizendste tractiemotor gemaakt bij de Heemaf. Onderstaande prachtige bedrijfsfilm laat het productieproces zien van de fabricage van de motoren. We zien mannen en vrouwen aan het werk maar ook een toespraak n.a.v. de 1000e tractiemotor. Het zijn prachtige historische beelden van een uniek bedrijf. De film duurt ongeveer een half uur.
Prachtige foto's van de Installatiewerkzaamheden bij de machinekamer van het TCS (Twentsch Centraal Station voor elektrische stroomlevering) aan de Bornsestraat 1910 door Heemaf.
Installatiewerkzaamheden door de Heemaf in Delden 1911 , bron: HCO Zwolle / Willy Ahlers.
Van dhr. Jansen ontving ik een ingescande krant met een prachtige Heemaf SKA advertentie uit 1932. (klik op de foto voor het complete blad uit die krant (pdf).
Heemaf caleidoscoop (1941) Bedrijfsfilm van de Heemaf met beelden van het productieproces en alle afdelingen.
Heemaf
Het vervaardigen door Heemaf in Hengelo van drie enorme elektromotoren voor een nieuw gemaal bij Lemmer (1943) in het kader van de Zuiderzeewerken. Verder nog de bouw van het pompgemaal complex, het inbedrijf stellen van de motoren en de bouw van een dieselgemaal in Urk en het droogmalen van de Noordoostpolder.
Heemaf
Andere tijden - documentaire van Werkspoor (Heemaf) naar de Fyra.
Heemaf
Heemaf- elektrisch aangedreven bruggen kranen en sluizen (1930)
Een transformatorzuil (ook wel trafozuil of peperbus) is feitelijk een transformatorhuisje in de vorm van een reclamezuil. Deze transformatorzuilen verschenen...
Een transformatorzuil (ook wel trafozuil of peperbus) is feitelijk een transformatorhuisje in de vorm van een reclamezuil. Deze transformatorzuilen verschenen aan het begin van de twintigste eeuw bij de aanleg van elektriciteitsnetten in vele steden als Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Den Bosch en Delft.
Begin maart 2018 ontving ik van Nike van Rijswijk een serie foto's uit het fotoalbum van zijn grootvader Adolf van Rijswijk die zijn leven lang werkte voor Systeem Coq uit Utrecht. 
Nederland was neutraal in de Eerste Wereldoorlog en wilde dat ook zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Heel naïef dacht de regering dat Nederland niet bij de oorlog betrokken zou raken. Behalve in het leger had men ook weinig geïnvesteerd in beschermende maatregelen voor de burgers zoals luchtalarm, geleidelichten en schuilkelders. Ergens bij de IJssel zou ons leger tegenstand gaan bieden aan een eventuele Duitse inval zodat Hengelo direct in Duitse handen zou vallen. De Heemaf speelde daarop in en begon al ruim voor de oorlog met de bouw van (half) ondergrondse schuilplaatsen op het Heemaf complex voor het personeel maar ook voor de burgers van Hengelo. Ook hield men oefeningen met de EHBO ploeg en de bedrijfsbrandweer in samenspraak met de LBD. 
Cees van der Burg werkte van 1928 tot 1934 op zendstation Malabar. Van 1934 tot 1936 in Batavia als hoofd insulaire verbindingen en van 1937 tot 1943 weer in Bandoeng gedeeltelijk bij het radiolaboratorium Rantja Ekek en gedeeltelijk bij andere radio zend en -ontvangst plekken op de Bandoengse hoogvlakte. Later werd hij de baas bij de PTT. Samen met zijn broer Jan van der Burg was hij enthousiast radioamateur. Jan van der Burg heeft in het ondergrondse verzet gezeten is gepakt en onthoofd. (zie oorlogsgsravenstichting). Zelf moest hij na de capitulatie verder werken op het radiolaboratorium. In de tijd van zijn internering in Bandoeng heeft hij een radio-ontvanger gebouwd waardoor het kamphoofd op de hoogte bleef van de vorderingen van de geallieerden. Tijdens zijn verlof in 1936 bracht hij een bezoek aan Radio Kootwijk, waar in 1923 de signalen ontvangen werden van zendstation Malabar.
Voorgeschiedenis:
Tussen 1925 en 1928 leverde de combinatie Werkspoor/Heemaf zes elektrische locomotieven (nummers 3201 t/m 3206) aan het toenmalige Nederlands-Indië voor de verbinding Jakarta – Bogor en Batavia - Buitenzorg. De machines, met een vermogen van 1200 pk, hadden een maximumsnelheid van 75 km/h.
In 1942 werd de duizendste tractiemotor gemaakt bij de Heemaf. Onderstaande prachtige bedrijfsfilm laat het productieproces zien van de fabricage van de motoren. We zien mannen en vrouwen aan het werk maar ook een toespraak n.a.v. de 1000e tractiemotor. Het zijn prachtige historische beelden van een uniek bedrijf. De film duurt ongeveer een half uur.
