Maar de mooie tijd bij de AFO, die neemt niemand mij meer af.
Het klinkt misschien wel raar in de oren van de oud collega's: deze herinneringen aan AFO.
Maar vergeet niet dat dit mijn eerste echte baan was. 
Ik had net mijn middelbare school in Kampen afgerond. Ik wist na mijn serieuze pogingen om beroepsmilitair te worden eigenlijk niet goed wat ik anders wilde worden. Wel iets met electro. Dus meldde ik mij bij de heer Mulder jr. nadat het arbeidsbureau aan de Oudestraat mij op weg had geholpen. Alles was nieuw voor mij. Het werk, de collega's, de sfeer. Ik wist van toeten noch blazen. Ik had geen technische achtergrond, dus van solderen en schakelingen had ik totaal geen kaas gegeten. Maar ik leerde snel (vond ik zelf), en soms denk ik, nu, achteraf, wat hadden de collega's een geduld met mij moeten hebben gehad: de Willems, de Henks, de Jossen, de Hermans, Willie en alle anderen......
En om niet helemaal dom met de theorie te moeten blijven begon ik aan de avond HTS voor electro. En met dat groeiende beetje kennis, begon ik te begrijpen waarom een transformator zoveel wikkelingen nodig had, en waarom weerstandjes nodig waren en hoe je aan de hand van een berekening kunt weten enz. enz. Ik heb in het jaar dat ik op de montageafdeling gewerkt heb veel geleerd. Ja, ook solderen heb ik geleerd, waarvan ik altijd eerst gedacht had dat solderen zoiets was van tin en een hete bout op de goede plek houden, en de rest ging vanzelf. Niet dus! Ik herinner mij dat ik na enige tijd een werkjas kreeg, mijn eerste in mijn leven. En eigenlijk was ik best wel trots om ook zo'n jas te mogen dragen. Het was wel geen (militair) uniform, maar het had wel wat. Met dat logo op je borst....
Ik herinner mij de toeter die koffietijd inluidde, of het schaftuur. Dan zaten we buiten in het zonnetjes elkaar sterke verhalen te vertellen. Of de laatste al dan niet pikante mop van de dag. Ik herinner mij de persoon die als tijdwaarnemer regelmatig op de afdeling kwam om gewichtige notities te maken waar ik het doel niet van begreep, maar wel de aansporing ervoer om extra interessant te doen; je weet maar nooit wat hij over je opschreef....
Ik herinner mij de dames collega's die interessant werk deden, ik vermoed het controleren van de gemaakte apparaten, en het aanbrengen van kleine onderdelen. Ik herinner mij dat we op gezette tijden op enige afstand van de montage tafel moesten gaan staan waar we aanzaten. Dan werd er een apparaat onder hoge spanning getest. Ik herinner mij de avonden dat er een leverancier nieuw gereedschap mocht demonstreren. Aangezien ik in Kampen woonde en heen en weer rijden dus niet doenlijk was, mocht ik warm eten bij collega Kok, waarna we samen naar de presentatie gingen. Maar aan alles komt een eind, ook mijn werken bij de AFO. Ik was de studie voor computerprogrammering gestart en vlak voor het examen aan een baan begonnen bij de Kon. Nederlandse Heidemy in Arnhem. Maar de mooie tijd bij de AFO, die neemt niemand mij meer af.
Bud Grüwel, oud medewerker van AFO Hattem
Comments powered by CComment